เมื่อกฎหมายไม่อาจทำอะไรคนชั่วได้ แล้วประชาชนจะอยู่ในบ้านเมืองนั้นต่อไปได้อย่างไร ประชาชนก็ต้องหาที่พึ่งทางอื่นไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีอยู่จริงหรือจับต้องได้หรือไม่ก็ตาม แต่ถ้ามันเป็นที่พึ่งทางด้านจิตใจได้ก็ถือว่าดีกว่าไม่มีอะไรให้พึ่งพิงเลยนั่นเอง หลังจากที่ประเทศเกิดการยึดอำนาจ ทำให้ประชาชนต้องตกอยู่ในภาวะที่เรียกว่าข้าวยากหมากแพง คนจนแทบไม่มีให้กิน ทำให้การปล้นเกิดขึ้นมากมาย และยังมีซุ้มโจรที่ตั้งขึ้นอีกมาก แต่ก็ไม่มีโจรกลุ่มไหนที่จะนำของที่ปล้นมาได้นั้น ได้มาแบ่งให้ชาวบ้านจนๆ เหมือนกับซุมโจรเสือเมฆ (เอก รังสิโรจน์) ที่ถึงแม้ว่าจะปล้นแต่ก็เลือกปล้นแต่คนรวยๆ และคนที่คดโกงบ้านเมือง และไม่ทำร้ายเด็กและผู้หญิง และยังนำเงินทองที่ได้มาแบ่งให้คนจนอีกด้วย