เวลา โพล้เพล้ใกล้อาทิตย์จะลาโลก บ้านสวนเมืองนนท์เหมือนถูกสาปให้นิ่งสงัด…มีแต่เพียงลมหายใจคุณปู่ที่กำลัง จะจากไป ไหวโรยรินเพื่อสั่งลา“วุฒิ”(ไพโรจน์ สังวริบุตร) ลูกชายคนเดียวให้ดูแล ครอบครัวของเขาให้ดี พร้อมถามหา“นุช” หลานสาววัยเยาว์ให้มาหา… แต่ในขณะนั้น นุชกลับเล็ดลอดหนีทุกคนไปเล่นริมน้ำแล้วพลัดตกน้ำไป…คุณปู่สิ้นใจไปโดยไม่ ทันเห็นหน้านุช และบ้านสวนเมืองนนท์เกือบจะเกิดโศกนาฏกรรมเป็นครั้งที่สอง ถ้า “ลุงแสม(สีเทา) , ลุงช่วย(ถนอม นวลอนันต์) , ลุงมี(บังเละ)” สามเฒ่าข้าเก่าของ “คุณย่า” ช่วยนุชไว้ไม่ทัน..ลุงแสม ลุงมี ลุงช่วย พานุชไปเก็บละมุดในสวน ทำให้นุชได้เจอกับ “รังสี” หรือพี่ “ตุ่ม” เด็กชายวัยสิบขวบ ลูกชายข้าหลวงที่แวะมาเที่ยว พี่ตุ่มล้อนุชด้วยความเอ็นดู แต่นุชกลับโกรธและรู้สึกไม่ถูกชะตากับพี่ตุ่มเลย นุชจึงเปิดฉากสงครามย่อย ๆ ด้วยลูกละมุดจนทั้งสองฝ่ายเลอะเทอะ จนกระทั่งนุชอายุถึงเกณฑ์ไปโรงเรียน นุชได้รู้จักกับ “อธิติ” (หนูอ้น) เพื่อนคนแรกในชีวิต เพราะนุชช่วยหนูอ้นให้พ้นจากการรังแกของ “แกละ” จอมเกเร หนูอ้นมักจะพูดชื่นชมพี่ชายต่างสายเลือดของตัวเองเสมอ ทำให้นุชพลอยชื่นชมไปด้วย แล้วความจริงก็ปรากฏในวันที่ หนูอ้นไม่สบายและพี่ตุ่มมารับ นุชแทบช็อคเมื่อรู้ว่าคู่แค้นในอดีตคือพี่ชายคนดีของหนูอ้น นุชยังผูกใจเจ็บพี่ตุ่มอยู่ จนวันที่ลุงมี จากไปด้วยโรคท้องร่วง พี่ตุ่มเป็นคนปลอบใจให้นุชรู้จักกับการพลัดพรากชั่วนิรันดร์นี้ จากนั้น พี่ตุ่มก็เหมือนแขกประจำบ้านสวนเมืองนนท์ และมิตรภาพของทั้งสองเจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความผูกพันที่ยากจะลบเลือนการพลัดพรากที่ยิ่งใหญ่ของนุช เกิดขึ้น เมื่อแม่(เพ็ญพักตร์ ศิริกุล) ของเธอจากไปอย่างไม่มีวันกลับ พ่อตัดสินใจให้นุชไปเรียนโรงเรียนประจำในกรุงเทพฯ นุชกลับเข้าใจว่าไม่มีใครรัก และแผลงฤทธิ์จนทุกคนอ่อนใจ จนพี่ตุ่มมาและบอกให้นุชเข้มแข็ง ทำตัวให้มีค่า เพื่อรอวันที่เขากลับมาจากการไปเรียนต่อเมืองนอก นุชให้สัญญาว่าจะไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ ตามที่พี่ตุ่มขอร้องเวลา ผ่านไป 12 ปี นุช(คัทลียา แมคอินทอซ)กลายเป็นสาวสวย บัณฑิตใหม่จากคณะอักษรศาสตร์ ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมานุชไม่เคยกลับไปที่บ้านสวนเลย เมื่อนุชกลับไปถึงบ้านสวน จึงได้รู้ว่า..ย่า(พิศมัย วิไลศักดิ์) กำลังป่วยหนัก แต่ห้ามไม่ให้ใครส่งข่าวเพราะกลัวนุชจะกังวล นุชต่อว่าทุกคน ท้ายที่สุดย่าก็สิ้นใจอยู่ในอ้อมแขนนุช นุชเสียใจมาก “จินตนา” (อำภา ภูษิต) ภรรยาใหม่ของพ่อพยายามปลอบโยนเอาใจนุชกลับมึนตึงใส่ แต่ความน่ารักน่าสงสารของ “กุ้ง” น้องชายต่างมารดาก็ทำให้ทิฐิของนุชลดลงไป
