ย้อนไป 10 กว่าปีก่อนหน้า The Doom Generation (1995) ของเกร็ก อารากิ (ตัวแม่ของกลุ่ม New Queer Cinema) ก็เคยสำรวจถึงเรื่องของความสัมพันธ์ต่างเพศเช่นกัน เป็นเรื่องตลกมากที่หนังถึงต้องกับปะหัวไว้ว่า “ภาพยนตร์ความสัมพันธ์ชายหญิง โดย เกร็ก อารากิ” (a heterosexual movie by Gregg Araki) ด้วยความที่ว่าก่อนหน้านี้อารากิทำหนังเกย์แรงๆ มาตลอด เช่น The Living End (1992) และ Totally Fucked Up (1993)



หนังเล่าถึงความสัมพันธ์ป่วงๆ ของเอมี่ (โรส แม็กโกแวน - แจ้งเกิดจากเรื่องนี้) กับจอร์แดน ทั้งคู่เป็นแฟนกัน แต่ไม่กล้ามีเซ็กส์เพราะกลัวติดโรคเอดส์ (ทั้งที่ยังบริสุทธิ์กันทั้งคู่) จากนั้นชายหนุ่มลึกลับที่ชื่อ ‘เอ็กซ์’ ก็มาขอติดรถไปกับทั้งสอง ระหว่างทางเอ็กซ์เผลอฆ่าเจ้าของร้านมินิมาร์ทตาย (แต่เขาก็ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนใจแม้แต่นิด) ทั้งสามคนก็เลยต้องไปซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมโทรมๆ แห่งหนึ่ง



ในคืนนั้นเอง เอมี่กับจอร์แดนก็ตัดสินใจมีเซ็กส์กัน แต่เรื่องราวมั่วหนักเข้าไปอีก เพราะเอมี่กับเอ็กซ์ก็ดันมีเซ็กส์กันด้วย (ทั้งที่เอมี่ไม่ค่อยชอบหน้าอีกฝ่ายนัก) จอร์แดนดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร เพราะจอร์แดนกับเอ็กซ์ก็เริ่มจะตกหลุมรักกัน (เอาเข้าไป) ซึ่งหนังก็บอกใบ้เราตั้งแต่ฉากก่อนหน้าที่เอ็กซ์ขอร้องให้เอมี่สอดนิ้วเข้า ไปในทวารหนักของเขา ซึ่งเป็นลักษณะการร่วมเพศแบบชาย-ชาย



อย่างไรก็ดี สองหนุ่มหนึ่งสาวกลุ่มนี้ก็ยังไปด้วยกันได้ดี พวกเขาขับรถข้ามเมืองไปเรื่อยๆ จนไปหยุดพักที่ฟาร์มร้างแห่งหนึ่ง และพกวเขาก็มีเซ็กส์หมู่กัน เรื่องราวทั้งหมดดูจะลงเอยด้วยดี เพราะตัวละครทุกตัวในเรื่องต่างพอใจในความสัมพันธ์แบบนี้ ...แต่แล้วคนดูต้องช็อคกับฉากสุดท้ายของหนังที่รุนแรงและโหดร้ายอย่างสุด ขั้ว (โดยทั้งนี้ผมจะไม่เขียนถึง เพราะอาจเป็นการสปอยล์ แต่ขอเตือนว่ามันไม่เหมาะกับคนขวัญอ่อนและคนปกติ)



หนังเรื่องนี้ก็เหมือนเป็นมุกตลกร้ายของอารากิ เพราะเมื่อเขาทำหนังแบบความสัมพันธ์ชายหญิงเป็นครั้งแรก เขาก็ผลักตัวละครไปยังจุดที่เลวร้ายที่สุด เหมือนกับยิ้มเยาะในใจแล้วพูดกับคนดูว่า “นี่ไงล่ะ ฉันทำหนังแบบชายหญิงแล้ว และนี่คือสิ่งที่พวกมันได้รับ!” อารากิยังย้ำด้วยว่าไม่มีทางที่ความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกันและแบบต่างเพศจะ ดำรงอยู่ด้วยกันได้ โลกทางเพศในอุดมคติของตัวละครทั้งสามเลยต้องถูกขยี้ไม่เหลือชิ้นดีในตอนจบ



สิ่งที่น่าสนใจมากคือ หนังสรุปให้เราเห็นว่า เอ็กซ์ คือ ตัวละครที่อยู่รอดได้ในเรื่อง (ในฉากสุดท้าย ขณะที่เอมี่จ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาอันว่างเปล่า เอ็กซ์กลับนั่งกินขนมกรุบๆ อย่างสบายใจเฉิบ!) อารากิให้สัมภาษณ์ไว้ว่าเขาเลือกให้ตัวละครนี้ชื่อเอ็กซ์ก็เพื่อเป็น สัญลักษณ์แทนความลึกลับ ซึ่งก็จริงอย่างยิ่ง เพราะเราไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร มาจากไหน มีพื้นเพอย่างไร บางทีเขาอาจะเป็นมนุษย์ต่างดาวก็ได้ ใครจะรู้?



แต่สิ่งน่าสนใจก็คือ เพศสภาพอันครุมเครือของเอ็กซ์ กระทั่งดูหนังจบแล้วเราก็ยังไม่อาจระบุได้ว่าเขามีเพศสภาพแบบไหน เราอาจเรียกอย่างกว้างๆ ว่าเอ็กซ์เป็นไบเซ็กช่วล แต่ตลอดเรื่องเขาไม่เคยประกาศออกมาถึงความชอบของตัวเอง เราไม่แน่ใจว่าเขาชอบเอมี่หรือจอร์แดน เขาอาจชอบทั้งสองคน หรืออาจจะไม่ได้ชอบทั้งคู่เลยก็ได้ ราวกับอารากิจะบอกกับเราว่าหนทางแห่งการอยู่รอดในโลกใบนี้คือ สภาวะที่ไร้เพศสภาพ (แบบตัวละครอย่างเอ็กซ์) เพราะถ้าหากผู้ใดออกนอกลู่ทางจากเพศสภาพที่ตนเองได้เลือกไว้ เขาจะถูกลงทัณฑ์อย่างหนักเหมือนจอร์แดน