ระเบิดแมร่งเลย ฮ่าๆๆ ถ้าแปลชื่อตรงตามตัวบวกใส่ไข่นิดๆ ก็ใช้ชื่อนี้ได้เลยล่ะนะครับ กับหนังแอ็กชันเก่าอายุสิบกว่าปีแล้วเนี่ย แต่ผมว่าสนุกดีนะครับ เลยเอามาบอกเล่าเก้าสิบกันสักหน่อย เรื่องของ จิมมี่ โดฟ (Jeff Bridges) ยอดนักกู้ระเบิดแห่งเมืองบอสตันที่ใช้ชีวิตอย่างสงบกับเพื่อนพ้องและภรรยา ที่รัก แต่แล้วเพื่อนเก่าจากอดีตที่แสนจะอำมหิตก็กลับมาในชีวิตเขาอีกครั้ง นามกรของมันคือไรอัน แกริตี้ (Tommy Lee Jones) มือวางระเบิดไอริชที่มีแผนทำลายชีวิตและคร่าทุกคนที่จิมมี่รักไปให้หมดสิ้น งานนี้จิมมี่เลยต้องวิ่งพล่านเมืองหยุดยั้งระเบิดทั้งหลายที่ไรอันวางไว้ ก่อนมันจะทำให้เมืองบอสตันลุกเป็นไฟ ดารา อาจไม่ได้ฟ้อเฟี้ยวใหม่สด แต่ก็เป็นดาราเก่าระดับคุณภาพขนานแท้ครับ Bridges นี่หายห่วง ล่าสุดเพิ่งมารับบทเป็นโอบาไดห์ สเตนใน Iron Man หยกๆ ขานี้เมื่อก่อนดูหน้าตาดีแบบแปลกๆ ครับ ไม่รู้ผมคิดไปเองไหม แต่เค้าหน้าแกดูไม่เหมือนใครดี ในเรื่องแกก็เล่นได้ดีล่ะครับ แสดงอารมณ์ได้เข้าท่า แต่ที่เหนือกว่าคือ Jones ที่ขานี้ถนัดบทร้ายๆ โรคจิตแบบนี้อยู่แล้ว ไม่เชื่อไปดูเพิ่มใน Undersiege กับ Batman Forever ได้ แสดงได้สบาย เป็นสีสันให้หนังพอตัว นอกจากนี้ก็มี Suzy Amis เป็นเคท ภรรยาของจิมมี่ และ Lloyd Bridges พ่อแท้ๆ ของ Jeff มาเป็น แม็กซ์ โอแบนนอน เพื่อนคู่ใจผู้เป็นเหมือนอาจารย์ของจิมมี่ ตัวหนังเองก็ ไม่เลวนะครับ อาจจะไม่ได้เร้าใจฉับไวเหมือนหนังใหม่ๆ แต่ถ้าวัดกันที่คุณภาพก็ไม่ค่อยผิดหวัง มีอืดบ้างนิดหน่อย และไม่ได้ตื่นเต้นตลอด อันนี้ก็อยู่ที่ความรับผิดชอบของ Stephen Hopkins ผู้กำกับล่ะครับ ที่ทำหนังได้โอเคแต่ยังไม่มีลูกเล่นเท่าไร หนังฉายปีเดียวกับที่ Speed ผงาดดังสนั่นเลยมีหลายคนมักเอาไปเปรียบเทียบกัน เมื่อก่อนผมก็เคยเทียบครับก่อนจะเก็ตว่ามันคนละแบบเน้อะ Speed มันบู๊ประยุกต์ แต่เรื่องนี้มันบู๊กู้ระเบิดแบบดั้งเดิม ความเร้าใจ ความรวดเร็วของกล้องเลยคนละอย่างกัน อีกทั้งผมว่าผู้กำกับพยายามจะ เพิ่มอารมณ์ดราม่าใส่ลงไปด้วยแหละครับ ซึ่งก็อย่างไมถึงดีนะ ผมว่ามันเป็นจุดอ่อนเล็กๆ ของหนังด้วย ทำให้จังหวะหนังช้าลงไปอีกต่างหาก แต่ก็ดีครับที่หนังไม่ได้พยายามยัดอารมณ์ดราม่ามากเกินไป อย่างน้อยสัดส่วนแอ็กชันก็ยังมากกว่าอยู่ดี
