เรื่องย่อ ละครไทย กาษา นาคา

หญิงสาวสวยจัด ผมดำยาวสยาย ดวงตาดำสนิทลึกล้ำ ร่างแบบบางเหมือนต้นอ้อที่กำลังล้อลม เธอนั่งอยู่บนตั่งใหญ่ เสียงฆ้องพลิ้วใสดุจเสียงทิพย์คนธรรพ์ลอยแผ่วมาตามสายลมแทรกด้วยเสียงหูกทอ ผ้า เธอกำลังทอผ้า ผ้าไหมเนียนนุ่ม เส้นลื่น สีขาวสะอาดตาถูกทักทอยาวเป็นวา แล้วผ้าไหมผืนนั้นก็ถูกวางลงบนมือของ วารี เสียงแผ่วเหมือนกระซิบกล่าวว่า “ ฝากผ้ากาษาให้วาดจันทร์ สำหรับใช้ในวันที่ผู้ชายที่วาดจันทร์รักที่สุดบวช อย่าลืม ให้ผ้ากาษาแก่วาดจันทร์ ผ้ากาษานี้เป็นของวาดจันทร์ “ วารีสะดุ้งตื่นจากฝันที่ชัดเจนราวกับความจริง และในวันรุ่งขึ้นผ้าไหมสีขาวผืนยาวก็ตกมาถึงมือวารีจากร้านขายของเก่าร้าน นั้น ผ้าผืนนั้นถูกเก็บอย่างดีตราบจนกระทั่ง วาดจันทร์ ลูกสาวคนเดียวของวารีและพิสุทธิ์ อายุ 21 ปีบริบูรณ์ วาดจันทร์จึงได้พบกับ พงศ์พญา ผู้ชายคนที่เธอรักที่สุดในชีวิต พงศ์พญา พบกับ วาดจันทร์ ในคืนวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ในหมู่ชนคลาคล่ำที่ไปดูบั้งไฟพญานาคที่ริมแม่น้ำโขง ความรู้สึกประหลาดปานกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านร่างกาย เมื่อสบตากับวาดจันทร์เป็นครั้งแรก หญิงสาวสวยแปลก นัยน์ตาคมวับวาว ผมยาวสลวยและน้ำเสียงไพเราะที่ไม่เคยลบเลือนไปจากใจของพงศ์พญาตั้งแต่วันพบ จนถึงวันที่ต้องจากกันชั่วนิรันดร์ วันนั้นพงค์พญามาดูบั้งไฟพญานาคกับ วินตา เพื่อนสาวที่สนิทกันมาก อู๋ เพื่อนชายและ อี๋ น้องสาวของอู๋ ระหว่างทางกลับกรุงเทพวินตาชวนแวะชมแกลลอรี่ชื่อ “สวนศิลป์ริมโขง” ที่นี่พงค์พญาพบหญิงสาวที่เพิ่งได้รู้ว่าเธอชื่อวาดจันทร์เป็นเจ้าของ แกลเลอรี่แห่งนี้ เธอผู้เป็นเจ้าของภาพวาดดวงจันทร์เหนือน้ำที่ใสเย็นฉ่ำเป็นประกายระยิบระยับ ด้วยแสงสะท้อน ในขณะเดียวกันวินตายืนเหมือนถูกมนต์สะกดอยู่หน้าภาพเขียนนกกางปีกสีขาว ถลาร่อนลมเหนือฟ้าที่เบื้องล่างคือท้องทะเล ทั้งสองคนรู้สึกเหมือนกันว่ามีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างจากภาพเขียนทั้งสองภาพ และตัวตนของแต่ละคน เรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไรติดตามได้ใน กาษานาคา