หนังอะนิเมชั่นจากปี 1940 เรื่องนี้ เป็นเพียงเรื่องที่สามของดีสนีย์ ที่มีความยาวเทียบเท่ากับ มาตรฐานของหนังเรื่องยาวโดยทั่ว ๆ ไป แต่กลับยืนหยัดอยู่ในความทรงจำ ในฐานะหนังอะนิเมชั่นที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง แม้วันนี้ แนวคิดของหนังเรื่องนี้ ก็ยังถือว่าใหม่ไม่ซ้ำใคร เริ่มจากเลือกดนตรีคลาสสิคมา 8 เพลง แล้วนักวาดการ์ตูน จึงสร้างตัวละครขึ้นมา 8 ตัว เพื่อโลดแล่นบนหน้าจอไปพร้อม ๆ กับเพลงที่คัดเลือกมา ตามปกติ การเติมเสียงดนตรีลงในหนัง จะเป็นส่วนที่อยู่ในขั้นตอนสุดท้าย ฉะนั้น การทำงานสลับขั้นตอนเช่นนี้ จึงเป็นความท้าทาย ที่ต้องใช้ความสามารถอย่างสูง ในบางเพลง มีการใช้ตัวการตูนดัง ๆ ของดีสนีย์มาแสดง เช่นเพลง The Sorcerer’s Apprentice ซึ่งให้ มิคกี้เมาส์ เป็นดารานำ แต่ละช่วงมีจินตนาการอันบรรเจิด และเรื่องราวเหนือจริง โดยใช้เทคนิคอะนิเมชั่น ที่สุดแสนจะทันสมัยในสมัยสั้น พร้อมเติมสีสันอันยอดเยี่ยม โดยทั้งหมดนี้ ดำเนินคลอไปกับ ท่วงทำนองอันแสนคลาสสิค จากฝีมือการบรรเลงของวง ฟิลาเดลเฟีย ออเคสตร้า ภายใต้การควบคุมของวาทยากร ลีโอโพลด์ สโตว์โคว์สกี้